به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، لامپری ها گروهی از ماهیان بدون آرواره هستند که از حدود 550 میلیون سال قبل از اجداد مشترک با انسان منشا گرفته اند. مطالعات متعدد نشان داده اند که لامپری ها بدون این که نیاز به دارو یا درمان خاصی داشته باشند قادرند طناب نخاعی آسیب دیده شان را ریکاوری کنند.

در مطالعه ای جدید در آزمایشگاه زیست شناسی دریایی(MBL)، دکتر جنیفر مورگان و همکارانش هم پوشانی وسیعی را بین فاکتورهای رونویسی که در بازسازی طناب نخاعی لامپری نقش دارند با سیستم عصبی محیطی پستانداران کشف کرده اند. آن ها  فرایند بهبود یافتن لامپری را دنبال کردند و نمونه هایی از نواحی مختلف مغز و طناب نخاعی این موجود در بازه های زمانی مختلف گرفتند (از اولین ساعات بعد از آسیب تا سه ماه بعد از آسیب). همان طور که انتظار می رفت، آن ها ژن های بسیاری را در طناب نخاعی شناسایی کردند که با گذشت زمان و طی ریکاوری تغییر می کنند. هم چنین شماری از بیان ژن های ناشی از آسیب نیز در مغز تغییر می کند. این نتایج نشان داد که بعد از آسیب نخاعی، مغز نیز تغییرات زیادی می کند. در واقع بسیاری از افراد فکر می کنند که آسیب نخاعی تنها مختص خودش است اما این مطالعه نشان می دهد که این آسیب روی مغز نیز اثر می گذارد. هم چنین این مطالعه نشان داد که بسیاری از ژن های مرتبط با ترمیم طناب نخاعی بخشی از مسیر پیام رسانی Wnt هستند که در تکوین بافت های مختلف بدن نقش مهمی را بازی می کند. زمانی که این لامپری ها در شرایط آزمایشگاهی با مهار کننده های مسیر Wnt تیمار شدند، هرگز توانایی خود برای شنا کردن را بازیابی نکردند. از آن جایی که این مسیر پیام رسانی(Wnt) در انسان نیز فعال است، می توان گفت که بسیاری از ژن های دخیل در این مسیر و بازسازی طناب نخاعی در لامپری، در انسان نیز وجود دارند و می توان با مطالعه بیشتر این مسیرها در این جانوران ساده تر، هدف های درمانی جدیدی را برای درمان ضایعه نخاعی در انسان شناسایی کرد.

پایان مطلب/